دلنوشتهایم

جزء7:آیه 103سوره انعام(لَا تُدْرِکُهُ الْأَبْصَارُ وَ هُوَ یُدْرَکُ الُأَبْصَارَ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ)

ترجمه:او را هیچ چشمی درک نمی کند و حال آنکه او همه بینندگان را مشاهده می کند و او لطیف و نامرئی و به همه چیز خلق عالم آگاهست.

تفسیر:دلایل عقلی گواهی میدهد که خداوند هرگز با چشم دیده نخواهد شد،زیرا چشم فقط اجسام،یابه عبارت صحیح تر،بعضی از کیفیات آن هارا می بیندو چیزی که جسد نیست و کیفیت جسم را نیز ندارد،با چشم مشاهده نخواهد شد.

به تعبیری دیگر، اگر چیزی با چشم مشاهده شود حتما باید دارای مکان و جهت و ماده باشد،درحالی که او برتر از همه این هاست.او وجودی است نامحدود و به همین دلیل،بالاتر از جهان ماده است،زیرا در جهان ماده همه چیز محدود است.

پیام آیه:1.خداوند،جسم و مادی نیست.

2.هیچکس از ذات او آگاه نیست.

3.خداوند،بیرون از احاطهٔ فکری بشر است.

4.هیچ پرده و مانعی جلوی علم خدارا نمی گیرد.

5.خداوند به همه لطائف و رموز ظاهری و باطنی هستی آگاه است.

6.درک الهی همان علم اوست،یعنی نه از طریق ذهن و فکر و سلولهای مغزی و…مانند سمیع و بصیر که علم او به شنیدنیها و دیدنیهاست.