جزء6:آیه148سوره النّساء(لٰا یُحِبُّ اللهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ اِلّٰا مَنْ ظُلِمَ وَ کٰانَ اللهُ سَمیعًا عَلیمًا)
ترجمه:خداوند بلند کردن صدارابه بد گویی دوست ندارد،مگر از کسی که به او ستم شده باشد و خداوند شنوا و داناست.
تفسیر:در این آیه به بخشی لز دستور های اخلاقی اسلام اشاره شده است،نخست می فرماید:«خداوند دوست ندارد کسی با سخنان بیهوده خود،بدی های دیگران را اظهار کند»زیرا همانگونه که خداوند ستارالعیوب است،دوست ندارد که افراد بشر عیوب یکدیگر را فاش سازند.
سپس به بعضی از امور که مجوز این گونه اعمال اشاره کرده می فرماید:«مگر آنکس که مورد ستم واقع شود»چنین افرادی برای دفاع از خویشتن در برابر ظلم ظالم،حق دارند شکایت برند و یا از ستمگریها،آشکارا انتقاد و غیبت کنند.
در این آیه به نقطه مقابل این حکم اشاره کرده می فرماید:«اگر نیکی ها را آشکار یا مخفی سازید،و از بدی ها در گذرید،خداوند آمرزنده و تواناست» وبا اینکه قادر بر انتقام است،عفو و گذشتا می کند.
پیام آیه:1.قانون کلی و اصلی،حرمت افشاگری و بیان عیوب مردم است،مگر در موارد خاصّ
2.اسلام، حامی ستم دیدگان است.
3.نشانه جامعه اسلامی آن است که مظلوم بتواند با آزادی کامل،علیه ظالم فریاد بزند.
4.غیبت مظلوم از ظالم جایز است.
5.افشای عیوب مردم،به هر نحو باشد حرام است.
6.سوءاستفاده از قانون ممنوع است.
7.ظالم در جامعه اسلامی احترام ندارد، و بایدمحکوم و به مردم معرفی شود.
8.در تزاحم ارزش های انسانی،باید اهم و مهم رعایت شود.
آخرین نظرات